مَرادُ عينيك منه بينَ شمسِ ضُحى – ابن الرومي

مَرادُ عينيك منه بينَ شمسِ ضُحى … وناعمٍ من غصون البانِ ريَّانِ

خَفَّتْ أعاليه والتفت أسافِلُهُ … كأَنَّما صاغَ نِصْفَيْهِ لُبانانِ